zaterdag 19 april 2008

Joseph Brodsky

Joseph Brodsky is een dichter die ik laatst ontdekt heb door de theatervoorstelling Winterverblijf van Lotte van den Berg. Op http://boeken.vpro.nl/personen/22544463/ zijn een aantal filmpjes te zien waarop hij zijn gedichten voordraagt. Begin bij de eerste rechtsboven: De ster van Bethlehem.

Willem Wilmink

Lied over de vraag of Jezus lid zou worden van het CDA

The Mountain Goats

In de tweede helft van de jaren '90, toen ik de wondere wereld der muziek begon te ontdekken, was ik behoorlijk into lo-fi (palace brothers (nu bonnie prince billy), smog, cat power, guided by voices, sebadoh, julie doiron). Lo-fi is waarschijnlijk het enige genre dat zijn naam ontleent aan de geluidskwaliteit van de opnamen. Een van de meest obscure figuren in die hoek was the Mountain Goats (die eigenlijk alleen uit John Darnielle bestonden). Elk liedje begon met het aanzetten van de cassetterecorder, een akoestische gitaar en de gejaagde danwel berustende stem van John Darnielle (wiens stemgeluid inderdaad wel iets van een geit had), met daardoorheen de ruis van de cassetterecorder. Per album raakte de cassetterecorder meer versleten en klonk de ruis harder. Totdat na een reeks tapejes en later cd's Tallahassee op het 4AD label verscheen. Sindsdien zijn zijn albums prachtig geproduceerd en gemusiceerd en kent elke plaat een eigen thema of verhaal. Tallahassee over een alcoholisch koppel (dat eerder al in al zijn liedjes met Alpha in de titel voorkwam), We Shall All Be Healed over een groep zelfdestructieve methadon gebruikers, The Sunset Tree over zijn gewelddadige stiefvader en Get Lonely over iemand die net verlaten is.

De teksten van de Mountain Goats maken de albums nog het meest de moeite waard. De liedjes zijn vrijwel altijd vanuit een ik-perspectief geschreven, maar die ik valt zelden of nooit samen met de schrijver. Darnielle weet regelmatig mythische, zelfs bijna bijbelse taal te koppelen aan het alledaagse. Bovendien heeft hij een fijn gevoel voor het preciseren van tijd en plaats. Hij heeft bijvoorbeeld een hele serie liedjes met de titel Going to ... (Bolivia, Washington, Utrecht etc.). Waarom dit mij zoveel meer raakt dan algemene teksten ben ik nog niet achter. Darnielle's nieuwe plaat, Heretic Pride, vertelt niet zozeer een verhaal, maar een heleboel kleinere verhalen (over bijvoorbeeld een Chinees watermonster, de science fiction schrijver H.P. Lovecraft in Brooklyn en een apocalyptische sekte). Een van mijn favorieten is Autoclave, waarin hij schrijft vanuit het gezichtspunt van een onaangepaste cynicus, net als eerder in bijvoorbeeld No Children.

Brian McLaren

Brian McLaren - the worship industry

The Work Of The People biedt 'visual media for ministry.' Tussen de filmpjes staan een aantal heel aardige preekjes, waarvan bovenstaand filmpje van Brian McLaren, van een van de voormannen van de emerging church beweging, mijn voorlopige favoriet is. Hij wijst feilloos een paar zwakke plekken van de Amerikaanse evangelicale beweging aan en laat gelijk zien hoe het anders kan. Op zijn site is meer boeiends te zien en te lezen, ook over de worship industrie. Ik heb zelf erg genoten de pdf van het eerste hoofdstuk van een van zijn boeken.

Arvo Part

Onlangs was ik met de landloze graaf in het Orgelpark (een omgebouwde kerk aan het Vondelkerk die volgeplempt is met orgels). Nu kan orgel mij niet zo snel boeien, maar toen Arvo Part's Pari Intervallo gespeeld werd werd ik opeens diep geraakt. Niets mooiers voor een vriendschap dan te ontdekken dat je op hetzelfde moment ontroerd raakte.

Geto Boys



De Geto Boys was al de meest legendarische rapgroep uit het zuiden van de VS toen dit nummer uitkwam. Die legende was voor een groot deel gebaseerd op de extreem nihilistische teksten (waarschuwing: niet geschikt voor wie dan ook). I Tried is echter mijn favoriete rap song vanwege de schaamteloze eerlijkheid en kwetsbaarheid. Mijn favoriete verses zijn de eerste, van Scarface, en de laatste, van de lilliputter Bushwick Bill, die in het verleden al openhartig rapte over het akkefietje waarbij hij zijn vriendin vroeg hem dood te schieten, waarna hij in de ruzie die daarop volgde een kogel door zijn oog kreeg (wat wel weer een mooie cover voor een Geto Boys album opleverde). Op het eind van het album waar I Tried vandaan komt heeft Bushwick Bill ook een vreselijk naar solo nummer, Dirty Bitch. Het geweld dat hij hier zijn ex aan wil doen, doet denken aan Eminem. Het grote verschil is dat Eminem zich, hoe white trash hij ook mag zijn, op typisch postmodernistische wijze steeds hyperbewust is van wat hij zegt en wat het effect daarvan is op de luisteraar, terwijl Bill overkomt als een wanhopige psychopaat die het werkelijk niet meer weet. Een paar jaar na het maken van dit nummer vond Bill Jezus opnieuw, en hoewel hij blijkens dit hilarische filmpje al langer met de bijbel bezig was, wil hij sindsdien alleen maar gospel maken. Luister op zijn myspace vooral Praise of a Good Woman als tegenhanger van Dirty Bitch.

Meer Geto Boys:
Scarface - Someday (ook Scarface rapt gospel)
Scarface - My Block
Scarface - Never Seen A Man Cry
My Mind Playin Tricks On Me
Gangsta Put Me Down

Father and Daughter



Michael Dudok de Wit won in 2000 een Oscar voor zijn korte animatiefilm Father and Daughter. Een prachtig kleine film waar heel lang en toegewijd aan gewerkt is(op youtube is overigens nog meer werk van hem te vinden, zoals http://www.youtube.com/watch?v=Y37cWnjdhdM).

Martin Luther King



In het kader van een vak over retorica heb ik onlangs de beroemde 'i have a dream' speech van Martin Luther King bekeken. De volledige speech duurt 17 minuten. Na die 17 minuten was de hele groep doodstil en ik betwijfel of ik de enige was die er met tranen in zijn ogen zat. Er zijn weinig dominees die dat bij mij voor elkaar krijgen, laat staan bij mijn medestudenten. Ik vind het overigens opvallend dat hij, zoals zoveel Amerikaanse critici van Amerika, niet het project Amerika zelf maar alleen de uitwerking daarvan in de praktijk aanvalt.

Hip Hop

Op verzoek aan paar favoriete hip hop nummers.

Mr. J. Medeiros - Constace (let niet op de video clip, maar op de prachtige lyrics)
Large Professor ft Q-Tip - In The Sun (om de koor-sample (iemand enig idee waar 'ie vandaan komt? (klinkt als iets uit de renaissance uitgevoerd door het hilliard ensemble ofzo)))
J-Live - Epilogue (een van de weinige echt intelligente MC's)
Black Star - Thieves in the Night
Immortal Technique - You Never Know (vanwege het verhaal dat hij vertelt)
Kool G Rap - Real Life (mijn favoriete lispelende gangster)
Souls of Mischief - Step to my Girl
Outkast ft. Slick Rick - Street Talkin'
Gang Starr - You Know My Steez
Devin the Dude - Doobie Ashtray
UGK - One Day